Молдағалиев Ерхан Болатұлы
Ақын, тілші. «Түн жарымда жүреді періштелер» кітабының авторы…
Қостанай облысы Рудный қаласы №7 мектеп-гимнасиясы КММ сің
қазақ тілі мен әдебиеті пәнінің мұғалімі
Қауызыңды, жарасың, қашан – бағым?!
Сатып,
Алар ма? – едік, таңдамай гүл,
Жан иесі, таңдауы, әр қалай бұл…
Өзге гүлді, суырып, өзегінен,
«Өз қауызын», кей жандар, аңдамай жүр…
Қыламыз да,
Үнемі, үрін – себеп,
Кейінгі орын, етеміз, күтім тежеп.
Әр істің де, өзіндік, уақыты бар,
Сол себепті, бәрін де, «күту қажет»…
Ұсынғым-ақ,
Келеді, ұшырмай — бақ,
Мекен ету, бақыттың, тұсын бойлап.
«Мәңгі, қаулап тұрсаң» — деп, тынымсызбын,
Таң атырам, әр — апта, үшін де ойлап…
Қауызыңды,
Жарасың, қашан – бағым?!
Сол сәт – мендік, таяды, ажардан-мұң.
Маған – өзге, гүлдердің, қажеті жоқ,
Тек, осылай, ұнайды — гөзал қалпың…
Суалмашы,
«Зәм-зәмді», шөлпілдетем,
Шуақ – шашқан, нұрыма, көркім де — сен.
Мәңгі- құлпыр, жарығым, бақшамдағы,
Толған – үміт, сенімді, өлтірмесең…
Таң қарайды
Тіршілігі тынды да таң қарайды,
Мен құшақтап отырмын заңғар айды.
Түнде менде тынымсыз тіршілік бар,
Бірақ оны көбісі аңдамайды.
Ақ ұсынып бар нәсіп жегізген ел,
Пәк арманын үмітпен егіз көрер.
Ешкім жоққа шығармас -ол бір наным,
Түн жарымда жүреді періштелер.
Арнайын деп еліме ең ізгі өлең,
Түлен түркен түлендей тәрізденем.
Қылтимада қылтиып мен отырмын,
Ақ періштем келер деп мен іздеген.
Жұлдызымды сөндірме ашық айым,
Деп жанарға жасырдым тамшыдай мұң.
Сұрау салсаң Тәңірім таймас бастан,
Бақытымнан мең -дейін бақ сұраймын.
Бақ қонады басыма қаншалаған,
Ұға алам ба деймін де арша болам.
Мен бәрінде кешірдім ал ұйықтайын,
Кешіріңдер мені де барша адам.
Өмірсындышахыматтыңтақтасы
Күндестуған,
Қарасыменақ – қасы,
Шекерәрішырттүкіртершақшасы.
Алғажүрсеңораладаалмайтын,
Өмірсындышахыматтыңтақтасы.
Барпендегеашықтұрғанқақпасы…
Оғанақыл,
Қажетеншеайлалық,
Шалысқылса, екіжейсін, пайда-ұқ.
Сабырлықпенкүтукерекақырын,
Өзалдыңакелеркүндіайналып.
Шектізаңныңкіндігінебайланып…
Тездетейік,
Уақытжатырсаналып,
Екімәре, қыл-көпірлік, аралық.
«Биге» — жетсе, өзқолыңдабилігің,
Осыжолдажанкештімізжаңалық.
Жанбергенбіз,
Сенерсізбе, жаналып?!
Дамылдауға,
Мұрсатжоқдепүзікбіз,
Талаймәртеойыншартынбұзыппыз.
Қоспырағымжығылғасынәуелі,
Мағансірәкөрінедіқызықсыз .
Төрешімізтөрелігітүсніксіз…
Әділқазысарапшысыақырет,
Жаббариемжаратқанымрақымет.
Қалтжібермесқамқытірлікалданыш,
Тағдырашықсабағыңарақымет…
Қолбұлғап, өздеріне, шақырады..
Көкмайса,
Желекеткен-атырабы,
Қараши, өзенбойлап, жатыр — әні.
Түсіме, енеқалса, анам-әкем,
Қолбұлғап, өздеріне, шақырады…
Жүректе,
Соңғы, демше-амалдайын,
Сағымға, бөлеседе, санамды-аймұң.
Мен-тірі, сендер-өлі, екі-әлембіз,
Жоқ, кешір, әзіргеерте, баралмаймын…
Көргенде,
Қушақжайған, елестерін,
Жүгіре, құшақтамайменнеістедім?!
Ұлымның, «Кетпе» — деген, үнін-естіп,
Бекіндім, «Басамын»- деп, жер-өкшесін…
Жанында,
Аға, әже – қарындасым,
Бергібет, сұлықтұрмын, жарым-басым.
Жанардан, жастамады, өксіп-себеп,
Онүшжыл, көрмегелі, сағынғасын…
Ақкиіп
Атам, тұңғыш-ұлымдажүр,
Естірме, екенмінбір, үніңді-асыл.
Жаратқан, ғұмыр, нәсіп-еткенінде,
Жүрерме, құлдыраңдап, бүгінқазір…
Қолсозып,
Өкініш – у, аһұрады,
Неболар, пәк-үмітім, бақылауы?!
Әзірге, баралмаймын, «кешір-қалқам»,
«Мен»-деген, жер бетінің, ақымағы…
Бүгін-жұма
Үндемейміз,
Өкпеліміз, КүнмененТүнгекей біз.
Хақпарызы, бесуақытнамазыңжоқ,
Дұрысы,Тым — кедейміз…
Ар айықшы,
Тағармызөткеншаққабар айыпты.
Бүгін — жұма, Рахымның, нұры — жауған,
Досымжүр, барайықшы…
Тағатбарма?
Өмірөлшепберетінсағаттарда,
Намазоқыпкүнəдəнарылайық,
Бөленіп, сауаптарға…
Жазымыштар,
Жанбаласыжақсығажанықұштар.
Фаниде, кездесеміз — қоштасамыз,
Қалары, сағыныштар…
РақымдыАлла,
«Амандықбер», жұртыма,
ЖАҚЫНДАРҒА.
Жүрегінеиманбер — Жаратушым,
Өрлетіп, ақылды — алға…
Сүйемін…
Анашым!!!
Сіз – Мені,
«Cағынған» — шығарсыз?!
Мен – Сізді, көругеасықпын,
Жанымды, жаулады, мұң – арсыз,
Шынайтсам, бірқызға — ғашықпын…
Оныңда,
Жанары — сіздейін,
Əрдайым, күлімдептұрады.
Мен – Сіздей, оныда – іздеймін,
Жетпейтұр, жаныма – шуағы…
Анашым, есімі, ерекше,
Мінезі, қаталдау, өжетті.
Алама, жиі – ол, меніеске,
Дей, алман, «өкпеміз», азөтті…
Ақжүзі,
Айтұнған, анамдай,
Жүрісі, сөйлеу – сөз, әдебі.
Беремінөзіңдейалаңдай,
Себебі,
«Сүйемін», мен – оны…
Үнемі, елеңдеп, жүрегі,
Зілмұңын,
жасырып – жанарға.
Іш – жылап, тұрсада, күледі,
Осы – жай,
Тән – ана, сағанда…
Жексенбі…
Жанымда, жалқы — мұң
Тағдырлық,
күйжеңген, жабырқау…
Іздеумен, өтуде, әркүнім,
Қазіржоқ,
мүмкінбе, сағынбау?!
—— ҰМЫТПАЙМЫН —
