ӨМIР-ӨЗЕН

Өмiр-өзен арнасына сыймаған,
Сол өмiрде бола бiлгiң сыйлы адам.
Өмiр бойы сыйлап өт сен анаңды,
Бұл өмiрде саған жарық сыйлаған.

Өмiр-өзен арнасынан тасыған,
Кейде жеңiл,кейде көнiл тасыған.
Мағанда бар жүрегi пәк ғашық жан,
Мен де оны бiр көруге асығам.

Өмiр-өзен жағаға ұрған толқыны,
Өтiп жатқан мұңмен шаттық әр күнi.
Қосылады күндердiң бiр күнi,
Екi адамның бiр болумен тағдыры.

Өмiр-өзен кейде ащы бал суы,
Шашылады жерге көктен таң нұры.
Таусылмайды сол өмiрде жан мұңы,
Жегiдей жеп байлыны да жарлыны.

Өмiр-өзен суы мөлдiр ағынды,
Адамдарға бере бiлгiң барыңды.
Мұнмен қайғы сөндiрмесiн шамыңды,
Әр iсiңе болсын сенiм жалынды.

Өмiр-өзен соңында бiр арнасы,
Келе берер күнмен- күндер жалғасы.
Әрбiр адам бiрте-бiрте есейiп,
Қалыптасып қала берер тұлғасы.

Өмiр-өзен мұңмен шаттық аясы,
Бiреулердiң көптен бөлек бағасы.
Жермен көктей мұңмен шаттық арасы
Әрбiр жанның қалыптасқан санасы.

Ахатай Болат. Қызылорда облысы, Жаңақорған ауданы,
Жайылма ауылы №195 орта мектебінің 11-сынып оқушысы